3 نکته مهم درباره استرابیسم چشم

استرابیسم چشم

استرابیسم چشم، که معمولاً به‌طور ساده «چشم‌های ضربدری» نامیده می‌شود، وضعیتی است که در آن چشم‌ها به‌درستی هماهنگ نمی‌شوند. به طور معمول، هر دو چشم به یک نقطه از فضا هدایت می‌شوند و امکان دید دوچشمی و درک عمق را فراهم می‌کنند. با این حال، در افراد مبتلا به استرابیسم، یک چشم ممکن است به سمت داخل، خارج، بالا یا پایین بچرخد در حالی که چشم دیگر روی هدف مورد نظر متمرکز باشد. این ناهماهنگی می تواند ثابت یا متناوب باشد و ممکن است شدت آن متفاوت باشد. استرابیسم می تواند در کودکان و بزرگسالان رخ دهد و علل آن می تواند متفاوت باشد. برخی از عوامل رایج در ایجاد استرابیسم عبارتند از: مشکلات عضلات کنترل کننده حرکات چشم، شرایط عصبی که بر هماهنگی چشم تأثیر می‌گذارند، یا مشکلات مربوط به توانایی مغز برای پردازش اطلاعات بصری.

علائم استرابیسم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. چشمان نامناسب
2. دوبینی
3. خستگی یا ناراحتی چشم
4. سردرد
5. مشکل در درک عمق
6. چشم دوختن یا بستن یک چشم برای بهتر دیدن
7. اختلال در بینایی یک چشم در صورت ایجاد استرابیسم در دوران کودکی (تنبلی چشم یا تنبلی چشم)

درمان استرابیسم به عوامل مختلفی از جمله شدت بیماری، سن فرد و علت زمینه ای بستگی دارد. گزینه های درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. لنزهای اصلاحی:** در برخی موارد، عینک طبی ممکن است به تصحیح استرابیسم کمک کند، به خصوص اگر عیوب انکساری به این عارضه کمک کند.
2. تمرینات چشم:** بینایی درمانی، از جمله تمریناتی برای تقویت عضلات چشم و بهبود هماهنگی، ممکن است به ویژه برای کودکان توصیه شود.
3. چسب ها یا قطره های چشمی: ** این روش ها اغلب برای درمان آمبلیوپی با تشویق چشم ضعیف تر برای قوی تر شدن استفاده می شود.
4. عدسی های منشوری:** این لنزهای ویژه می توانند به تراز کردن تصاویر مشاهده شده توسط هر چشم کمک کنند و فشار ناشی از ناهماهنگی را کاهش دهند.
5. جراحی:** در مواردی که سایر درمان ها بی اثر باشند یا اگر ناهماهنگی شدید باشد، ممکن است مداخله جراحی ضروری باشد. هدف جراحی عضله چشم تنظیم تراز چشم ها با تغییر طول یا موقعیت عضلات مسئول حرکت چشم است.

تشخیص و درمان زودهنگام استرابیسم به ویژه در کودکان بسیار مهم است، زیرا استرابیسم درمان نشده می تواند منجر به اختلال بینایی دائمی یا از دست دادن درک عمق شود. معاینه منظم چشم توسط اپتومتریست یا چشم پزشک برای تشخیص و مدیریت موثر استرابیسم ضروری است.

علت برگشت انحراف چشم بعد از عمل

بازگشت انحراف چشم پس از جراحی که به عنوان “عود استرابیسم” شناخته می شود، می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد:

1. اصلاح ناقص:** گاهی اوقات، اصلاح اولیه جراحی ممکن است به طور کامل مشکل زمینه ای را که باعث انحراف چشم می شود برطرف نکند. این می تواند به دلیل عواملی مانند اندازه گیری های نادرست، تکنیک های جراحی ناکافی، یا تغییرات غیرمنتظره در رفتار ماهیچه های چشم در طول فرآیند بهبود باشد.
2. تصحیح بیش از حد یا اصلاح کم عضلانی: ** روش های جراحی برای تنظیم عضلات چشم با هدف دستیابی به هم ترازی مناسب است. با این حال، در برخی موارد، عضلات ممکن است بیش از حد اصلاح شوند (بیش از حد سفت شوند) یا اصلاح نشده باشند (به اندازه کافی سفت نشده باشند)، که منجر به بازگشت انحراف چشم می شود.
3. لغزش عضلانی:** با گذشت زمان، عضلاتی که در حین جراحی تنظیم شده اند ممکن است به تدریج به حالت اولیه خود برگردند و در نتیجه ناهماهنگی چشم بازگردد.
4. تشکیل بافت اسکار:** پس از جراحی، ممکن است بافت اسکار در اطراف عضلات عمل شده ایجاد شود. در برخی موارد، این بافت اسکار می تواند عملکرد ماهیچه ها را تغییر دهد و منجر به عود استرابیسم شود.
5. بیماری های زمینه ای چشم:** برخی از بیماری های زمینه ای چشم، مانند اختلالات عصبی پیشرونده یا بیماری های عضلانی چشم، می توانند باعث عود استرابیسم حتی پس از جراحی موفقیت آمیز شوند.
6. تغییرات انکساری:** تغییرات در عیوب انکساری چشم ها، مانند نزدیک بینی (نزدیک بینی) یا دوربینی (دوربینی)، می تواند روی هم ترازی چشم ها تأثیر بگذارد و به عود استرابیسم کمک کند، به ویژه اگر این تغییرات پس از جراحی رخ دهد.
7. عوارض:** عوارض حین یا بعد از عمل جراحی، مانند عفونت، التهاب یا خونریزی زیاد، می تواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند و خطر عود استرابیسم را افزایش دهد.

برای افرادی که پس از جراحی دچار بازگشت انحراف چشم می شوند ضروری است با چشم پزشک یا متخصص استرابیسم مشورت کنند. بسته به شرایط خاص، ارزیابی بیشتر و گزینه های درمانی اضافی ممکن است برای درمان موثر استرابیسم عود کننده ضروری باشد.

آیا عمل انحراف چشم خطرناک است

انحراف چشم به خودی خود ذاتاً خطرناک نیست، اما می تواند منجر به عوارض و تأثیرات بالقوه متعددی بر عملکرد بینایی و کیفیت زندگی شود. برخی از پیامدهای بالقوه انحراف چشم درمان نشده یا مدیریت ناکافی عبارتند از:

1. آمبلیوپی (تنبلی چشم):** اگر یک چشم به طور مداوم از هم ترازی طبیعی خود منحرف شود، مغز ممکن است ورودی آن چشم را سرکوب یا نادیده بگیرد و منجر به کاهش دید در آن چشم شود. این وضعیت به نام آمبلیوپی یا تنبلی چشم شناخته می شود و اگر در اوایل دوران کودکی برطرف نشود، می تواند منجر به اختلال بینایی دائمی شود.
2. دوبینی (دوبینی):** نامناسب بودن چشم ها می تواند باعث دوبینی شود که در آن فرد دو تصویر روی هم از یک شی را می بیند. دوبینی می تواند مخل باشد و در فعالیت های روزانه مانند مطالعه، رانندگی و پیمایش ایمن در محیط اختلال ایجاد کند.
3. اختلال در درک عمق:** تنظیم صحیح چشم ها برای دید دوچشمی ضروری است که درک عمق را امکان پذیر می کند. هنگامی که چشم‌ها نادرست هستند، می‌تواند بر توانایی مغز برای درک دقیق عمق تأثیر بگذارد و منجر به مشکلاتی در قضاوت فاصله‌ها و روابط فضایی شود.
4. آثار اجتماعی و روانی:** استرابیسم می تواند بر عزت نفس و اعتماد به نفس فرد تأثیر بگذارد، به ویژه اگر به وضوح قابل توجه باشد. افرادی که دارای انحراف چشمی قابل توجه هستند ممکن است انگ اجتماعی، تمسخر یا تبعیض را تجربه کنند که می تواند بر رفاه عاطفی و تعاملات اجتماعی آنها تأثیر بگذارد.
5. کاهش کیفیت زندگی:** انحراف چشم می تواند در فعالیت هایی که نیاز به بینایی و هماهنگی دقیق چشمی دارند، مانند ورزش، سرگرمی ها و مشاغل خاص، اختلال ایجاد کند. این می تواند منجر به محدودیت در مشارکت و کاهش کیفیت کلی زندگی شود.

سخن پایانی
استرابیسم چشم، که معمولاً به‌طور ساده «چشم‌های ضربدری» نامیده می‌شود، وضعیتی است که در آن چشم‌ها به‌درستی هماهنگ نمی‌شوند. به طور معمول، هر دو چشم به یک نقطه از فضا هدایت می‌شوند و امکان دید دوچشمی و درک عمق را فراهم می‌کنند. علائم استرابیسم ممکن است شامل موارد زیر باشد: چشمان نامناسب ، دوبینی ، خستگی یا ناراحتی چشم ، سردرد ، مشکل در درک عمق چشم دوختن یا بستن یک چشم برای بهتر دیدن ، اختلال در بینایی یک چشم در صورت ایجاد استرابیسم در دوران کودکی (تنبلی چشم یا تنبلی چشم)